Inaczej plastrowanie, jest to jedna z najnowszych terapii mająca zastosowanie w rehabilitacji. Wspomaga fizjoterapię zarówno jako metoda przewodnia, jak i uzupełniająca. Została opracowana i spopularyzowana w latach 80’ przez Japończyka dr Kenzo Kase . Polega na aplikacji na ciele w ściśle określony sposób elastycznego lub sztywnego plastra. Taśma, czyli „Tape” może być plastrem, o dużej elastyczności, rozciągającym się tylko na długość, o ciężarze i grubości zbliżonych do parametrów skóry lub plastrem całkowicie sztywnym służącym do stabilizacji i pozwalającym nawet w niektórych sytuacjach uniknąć szyny gipsowej. „Tape” nie zawiera leków, jest wodoodporny, nie uczula i zapewnia oddychanie skóry. To wyjątkowo bezpieczna i łagodna forma terapii a dzięki specjalnemu wykonaniu i przeznaczeniu dla najwrażliwszej skóry z powodzeniem mogą one być naklejane nawet u u niemowląt, małych dzieci, kobiet w ciąży, osób starszych a także w sytuacji gdy przeciwwskazania uniemożliwiają inne formy terapii. Kinesiotaping znajduje szerokie zastosowanie w fizjoterapii ortopedycznej, neurologicznej, sportowej, onkologicznej, pediatrycznej.

Działanie:
- na układ proprioceptywny ( wpływając na postrzegania ciała przez dziecko);
- przeciwbólowe;
- poprawa krążenia;
- wsparcie układu limfatycznego;
- wspomaganie pracy mięśni;
- wspomaganie funkcji więzadeł, a poprzez to wspomaganie działania stawów;
- wsparcie właściwego ustawienia części ciała.

Kinesiotaping w pediatrii:
Oklejanie z użyciem plastrów jest dobrze akceptowane przez dzieci, szczególnie dzięki atrakcyjności wyglądu, bezbolesności aplikacji oraz możliwości znalezienia się w grupie wyróżnionych (mających szansę stosowania tego, co najlepsi, popularni sportowcy, często właśnie fotografowani z różnego typu oklejeniami). Plastry nie wymagają odklejania ich podczas korzystania z kąpieli, prysznica i pływalni na basenie. Posiadają szeroką gamę wskazań w zależności od rodzaju naklejanej aplikacji.


Do najczęściej stosowanych należą:
- wady postawy , min. skolioza, koślawość i szpotawość kolan;
- wady stóp: stopa płasko – koślawa, przywiedzeniowa, szpotawa;
- choroba Scheuermanna;
- mózgowe porażenie dziecięce;
- przepuklina oponowo – rdzeniowa;
- porażenie splotu ramiennego;
- bóle kręgosłupa;
- osłabienie mięśni;
- wzmożone napięci mięśni;
- złamanie żeber;
- obrzęki, krwiaki;
- blizny;
- porażenie, niedowład mięśni twarzy;
- przykurcz ścięgna Achillesa;
- przykurcz mięśnia mostkowo – obojczykowo – sutkowego;
- nadmierne ślinienie się;
- kolka i wiele innych.